دستگاه مخابراتی برای ناشنوایان (TDD)
این دستگاه یک چاپگر راه دور است که از ارتباطات مبتنی بر خط تلفن استفاده می شود که برای افرادی طراحی شده است که دارای مشکلات شنوایی یا کلامی هستند. نام های دیگر این دستگاه عبارت است از: ماشین تحریر راه دور (TTY)* تلفن متنی (در اروپا متداول است) و minicom (در آنگلستان).
یک TDD معمولی دستگاهی است که اندازه ای در حدود یک ماشین تحریر راه دور یا لپ تاپ دارد که دارای یک صفحه کلید مطابق با استاندارد Qwerty است و صفحه نمایش کوچکی از جنس LED، LCD یا VFD دارد که برای نمایش الکترونیکی متن های چاپ شده استفاده می شود. علاوه بر این معمولا TDD ها دارای محفظه کوچکی برای نگهداری کاغذ هستند که برای چاپ متون تایپ شده مورد استفاده قرار می گیرند. نسخه های قدیمی این دستگاه تنها دارای چاپگر و فاقد صفحه نمایش بوده اند. متن تایپ شده از طریق خط تلفن به صورت زنده به دستگاهی سازگار یعنی دستگاهی که از پروتکل های ارتباطی مشابه استفاده می کند انتقال داده می شود.
خدمات خاص تلفنی برای پیاده سازی عملکرد TDD توسعه بیشتری یافته است. در برخی از کشور ها سامانه هایی طراحی شده است که فرد ناشنوا می تواند با یک فرد شنوا از طریق یک خط تلفن معمولی با استفاده از یک ارپراتور انسانی ارتباط برقرار کند. همچنین خدمات دیگری نیز برای افرادی که شنوایی کمی دارند یا قابل تکلم نیستند طراحی شده است که به آن ها ارتباط بر بستر شنوایی (HCO) می گویند. علاوه بر این خدماتی برای افرادی که شنوا نیستند اما می توانند صحبت کنند طراحی شده است که ارتباط بر بستر صوت (VOCO) نامیده می شود.
گاهی اوقات عبارت TDD نا امید کننده است چرا که افراد ناشنوا به طور فزاینده ای در حال استفاده از دستگاه ها و فناوری های mainstream برای انجام حجم بسیار زیادی از ارتباطات خود هستند. دستگاه هایی که در این بخش توصیف شده است برای استفاده در شبکه های تلفنی سوییچ شده عمومی (PSTN) آنالوگ توسعه داده شده است. این دستگاه ها عملکرد خوبی بر بستر شبکه های IP ندارند و این ارتباطات مرتبا در حال افزایش است لذا افراد ناشنوا برای برقراری ارتباط از دستگاه های TDD دیگر استفاده نخواهند کرد. به عنوان مثال در ایالات متحده آمریکا استفاده از عبارت TDD برای جلوگیری از تداخل با دستگاه های آنالوگ به عنوان TTY ها شناخته می شوند.
منبع : novinvoip
